Umut, bence zaman insanoğlu için sadece ve sadece zaman kaybıdır. Hayal ise teşvik edici. Ama diyorum, bence.

Umudun bittiği an, insanın konforlu alanından çıkmaya mecbur bırakıldığı zamandır. Her bitiş gibi epeyce de sancılıdır ve her başlangıç gibi hazırlıksız yakalanır insan umutsuzluğa. Her birimizin arafı, orada kalış süremiz farklıdır. Hayal kuracak gücü toplama dirayetimiz dersen, değişken ve kişiye özeldir..

Doğuştan getirdiğimiz özelliklerimiz var bizi diğerlerinden ayıran. Benim ki saçlarım demek isterdim ama ne yazık ki değil, daha derin bir sıkıntı. Hayalperestlik. Hayalperestim ben. Yaşamım boyunca böyleydim; hayat tercih etmediğim olaylar örgüsünde ısrar ettikçe, ben de hayal aleminde dolanmakta kararlı davrandım. Yani bizim cephede katiyen win win olmadı, olamadı ki, daha ziyade lose lose situation diyebiliriz :)))