Acaba bu hafta Dünya hayatındaki son haftam olsaydı nasıl planlardım? Kim bilir...
İnsanın akıllara zarar bir ölümsüzlük yanılgısı var ve hiçbirimiz bir gün gelip, üstelik muhtemelen hiç beklemezken sona ereceğine inanamıyoruz....
Bugün Ayşe'nin ölüm günü, İdil'in doğum günü ve Dünya Hayvanları Sevme ve Koruma Günü.
Bana ne günü olduğunu akşam başımı yastığa koyduğumda anlayacağım.
Az sonra üzerimi değiştirip sokaklara döküleceğim. Başka türlü ev bulamayacağıma karar verdim. En iyisi gözüme kestirdiğim istasyonlarda trenden inip etrafa bakınmak. En geç Haziran'da taşınmam gerektiğine göre aslında kışın da tamamını bu evimde geçirmem gerekmiyor. Eğer seveceğim bir yer bulursam belki hemen taşınırım?
Neyse, Pazartesi benim uğurlu günümdür. Her ne kadar retro var dense de ben şansımı denemek taraftarıyım.. Üstelik yürümek için çok güzel bir hava var. Belki nerelere sığdıracağımı bilemediğim iç karışıklığı yürüyerek rahatlar:)
Bu sabah yeniden bana iyi gelen şekilde beslenmeye geri döndüm. Gerçi ay ortası planladığımız gezide ufaktan dağılacağım ama olsun. Bir yerden ipin ucunu yakalamak lazım. Belki dönüşte P.tesi pazarına uğrarım. O kadar çok özlüyorum ki pazara gitmeyi...
Theodora ile bu hafta pek zaman geçiremeyeceğiz, genellikle sokak işleriyle uğraşıyor olacağım. Fakat onun da mamasını sipariş etmeliyim. Yahu internet yokken nasıl hallediyorduk bunca işi hiç hatırlayamıyorum. Alış veriş, fatura ödeme, birşey alma, satma ne kadar pratikleşti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder