Galiba bu konuda yazmayan bir ben kaldım! Belki hevesimi yitirdim. Muhtemelen yoruldum. Belirsizlik ve endişeden oluşan kokteyl hiç iyi gelmedi. Zaten yazsam ne, yazmasam ne, mühim mi ki? Nasıl olsa bu konu beni aşıyor. Yol kenarından akan yağmur suyunda ufacık bir yaprak gibiyim. Bütün hükmüm olsa olsa bu kadar...
Velhasıl dün 12:00 de çıktım sokağa, baktım herkes dışarıda. Kadın, çocuk, genç, yaşlı... Öyle ilk aylardaki pandemi havasından eser yok. Mesafe, maske falan da nanay. Haklı insanlar, oyuncak olduk üç beş kocabaşın elinde. Kurşun asker oynatır gibi oynuyorlar hayatlarımızla. Ne okuduğumuz haberin, ne duyduğumuz bilimsel gelişmenin anlamı yok. Parayı veren düdüğü çalıyor. Egolar tavan. Sözde herşey iyilik için!
Boşversene! Maddeye esir olmuş çoğunluk. İnsan günden güne daha yalnız hissediyor. Dün 12:00 de evden çıkıp tekrar dönene kadar başıma gelenleri yazacağım bugün. Sanırım son iki yılın en güzel günlerinden biriydi. Doğu kilisesinin yeni yılı olduğunu da bu sabah fark ettim. Demek o yüzden ışık oyunlariyla bezenmişti yurudugum yollar☺️
2 yorum:
Bi yazınızda çok hoşuma giden Bi figüre bakmak için girdim çok oldu gelmeyeli sandım ki siz de yoksunuz buradaymışsınuz nasıl mutlu oldum sizi gördüğüme. 💖
Bende sevindim buraya ugradiginiza. Demek hala misafirlerim var☺️
Yorum Gönder