Bir büyükle karşılaşmadığımı söyleyemem, karşılaştım. Hatta birden fazla büyükle kesişti yolum. Anlattılar, yazdılar, çizdiler... Fakat anlamadım. Çünkü duymadım, duyamadım. İçimdeki kulaklar mühürlü gibiydi...
Bir o kadar da büyüklenenle karşılaştım. Nedendir bilinmez onları dinlemeye ve anlamaya çok hevesli davrandım. Hayatımı tam ve eksiksiz hissettireceklerine dair aptalca heyecanlara kapıldım. Sezgilerimi mutfağın en üst rafına kaldırdım. Görmezsem sorun olmaz sandım... Az zaman geçip, işler istediğim gibi gitmediğinde, rafa tırmanıp asıl olanı almak istedim. Her defasında düşüp, oramı buramı bereledim...
İnsanın kendinden başka düşmanı yokmuş bir bunu belledim:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder