Hayat düşündüğümden de hızlı geçiyor. Beni, seni, etrafımızdaki her ayrıntıyı sallayarak. Hızlı, yavaş, belli ederek ve bazen usulca. Geçiyor işte. Bazen sana yaklaşıyorum, bazen kendime. Bazen ikimizi de ardımda bırakıp, yepyeni bir yere bırakıyorum hayatı. Ona bir şans veriyorum:) Tıpkı bu hafta sonu yaptığım gibi. Yeni "şey"ler ve yeni insanlarla tanışmanın beni büyülemesine izin veriyorum. Geçmiş zamanın tozunu üfleyerek yol açıyorum kendime, geleceğime. Zor mu dersen, bazen "evet", bazen "hayır". Altı ay önce sorsaydın, "hep zor..." derdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder