Sabah bir video izledim. Kısacık. Evde olmakla ilgili; kendine kabuk arayan yengeç, denizin dibinde bir o yana, bir bu yana koşuşturuyor..
Sanırım her ne kadar sosyalleşmiş olursak olalım, hayatta insanları birbirinden ayıran en temek farklardan biri de bu; ev anlayışımız.
Bazılarımız için ev bir barınak, olsa da olur olmasa da... Kapısı, bacası kafi. Oysa kimi insanlar için güvenli alan, gereklilik, huzur arayışı... ve daha neler neler ifade ediyor...
Sabah mızıldanması..
Hocam, "evin mutluluğu mutfaktan belli olur" derdi. Birlikte bir şey pişirip, sofra hazırlamayı seven insanlar, birbirlerini de severler.. Sanırım ayrılık çanları çalmaya başlayınca ilk terk edilen yer de mutfak oluyor. Zira yemeklerin tadı kaçıyor... Sonra kokular gidiyor.
Belki yengecin doğasını anlamak lazım. Aynı kabuğu paylaşan yengeçler yok. Her yengece bir kabuk, bir ev...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder