Hasat dolunayı kapıda. Bir ekinokstan diğerine o kadar çok şey oldu ki hayatımda, kendimi elinde orak, savura savura dolaşan Azrail'den hallice hissediyorum. Azrail değilim tabii, can almıyorum ben, ama masum da değilim çünkü içimdeki umudu, neşeyi hoyratça kesip biçip duruyorum. Sonsuz zannettiğim coşkumun ve enerjimin nasıl dibinde olduğumu görüyorum.
Bütün bedensel ağrılarımı bu bakışla yorumladığımda bırakmak istediğim şeyin içinde yaşadığım şehir veya yoga olmadığını, asıl bırakmak istediklerimin yoga yaşamak istemeyen öğrenciler ve kaos olduğunu bildim! Yerine yenilerini istiyorum. Benimle mat paylaşacak, yoldaşlık edecek öğrenciler ve ağırlığı omuzlarıma çullanmayan bir şehir algısı.
Putlaştırılmaktan, beklenti karşılamaya çalışmaktan bezdim. Birileri memnun, mesut olsun diye içimdeki çiçekleri yolup yolup onlara vermekten yorgunum... Bundan böyle yapmayacağım. Zaten azıcık kalanları gözüm gibi koruyup kollayacağım.
Önümüzdeki ekinoksta şu ana kadar bilerek veya bilmeyerek yaptığım tüm akitleri bozuyorum. Yerine yenilerini yapıyorum. Kraliçemin desteğiyle yazdığım anayasama sadık kalmaya söz veriyorum. Bir sonraki ekinoksu kendi bahçemin toprağına basarak kutlamaya söz veriyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder