12 Şubat 2009 Perşembe

Kilometrelerce Sevmek!

Güzel sözler söyleyemeyeceğimi düşünüyorsun, kimbilir belki de güzel hisler içinde olmadığımı? Ne dediğin zerre kadar umurumda değil, işin aslına bakarsan hiç bir zaman da olmadı. Ben ne düşündüğümü ve ne hissettiğimi bir yere koyduktan sonra senin algıladıkların tamamen sana aittir ve benden bağımsızdır.

Yazdıklarımı saklıyorum. Güzel bir kutu aldım İkea'dan, görsen bayılırsın; mürdüm eriği rengi.
İçine koyuyorum tüm notlarımı; sağa sola çiziktirdiğim iç bulantılarımı, anlık serzenişlerimi ve daha neler neler...

Sen de yaz, yazmak akıl sağlığını korumaya almanın en güzel yollarından biri. Yazarken yakalan kendine, yazarken saklan benden! İnan iyi gelecek. Postalanmayan mektupların yükü korkutmasın seni, inan göze alınamayan hayatların soluğundan daha ağır değiller! Yetinenlerin yükü, başkaldıranlardan çok daha ağır...

Aylar önce okuduğum bir şiirde kilometrelerce sevmekten bahsediyordu şair. O sevmişti, ilan etmişti ve paylaşmıştı. Şimdi ben senden kilometrelerce susmanı rica ediyorum. Bunu benim için yapabilir misin?

Hiç yorum yok: