Asıl Olan Dharma Demiştin, Hatırla.

Bu gece bir kadın inancını kaybettiğini anlatmış satırlarında... Onu anlıyorum. Onu seviyorum. Bazen ben de "artık oynamıyorum, halim kalmadı" demek istiyorum. Aslında böyle bir hakkımız var; yüksek duvarlar ardında... Hani şu seninle hep konuştuğumuz çizgi; tebeşirle çizip bir sağına bir soluna düştüğümüz. Anımsadın mı?
Ama üzülme, inanç dediğin nedir ki? Aç karnını doyurmak için ekmek, aç ruhuna da inanç! İnan onsuz da bir süre idare edilebilir. Yeter ki vicdan ve umut hala avucunda olsun. Bunu anladığına eminim.

Düşünsene; biz kimsenin gözyaşına basıp yürümedik, hiç kimsenin kalbini kilimlere dokuyup* bencilce saklamadık, hiç bir canlıyı bilerek ve isteyerek öldürmedik. Yeri gelmişken yolda bilmeyerek üzerine bastığım tüm karıncaların yakınlarından özür dilerim!!!

Kısacası bana sorarsan masumuz; tüm inancını kaybedenler kadar! Çünkü tüm oyuna katılıp kaybedenler kadar da kırgınız... Ama geçecek. İnanç dediğin şey, şu bana anlattığın aslında: "dharma". Bence inanç o. Ama işkoliklerden bahsetmiyorum, biliyorsun. Onlar hasta, benim hiç bilemeyeceğim bir alemde efsunlanmışlar... Oranın kapısı kapalı bizlere.

Şimdi uyan, geceyi kokla. İnanç bugün gittiyse, öbür gün gelir. Bizi kurtaracak olana odaklan: cesaret! Cesur olmayan tüm adamları, tüm kadınları unut. Söz veriyorum inanç geri dönecek.

*Tutku, J.W.