İlişkinin uzun ömürlü olması bana göre iki önemli beceri gerektirir: "samimiyet" ve "güven"
Hangisi önce gereklidir veya ikisi aynı anda mı gelir bilinmez. Hatta bunun akıl yoluyla seçildiğinden bile emin değilim. Sadece geriye dönüp baktığımda devam edebilen ilişkilerimde bu iki konudaki becerimi iyi yönetebildiğimi ve karşımdakinin de benimle paslaştığını görüyorum. Bir tür, yetişkin bedeninde oynanan çocuk oyunu gibi.
Güven ve samimiyet dediğimde ilk aklıma gelenler; yumuşak karnını diğerine kolayca göstermek, toplum tarafından alttan alta hoşlanılan ama nedense dile getirilince kınanan veya ayıplanan şeyleri birbirine rahatça söyleyebilmek. Ve bu paylaşımın sonunda yargılanmamak.
Yani neredeyse yalnız kalmak gibi. Ama yalnızlıkta kendi yaptığın bir espriye gülmek zordur. Gülmek için iki kişi gerekir. Ve gülmek ortak dilin en güvenilir göstergesidir. İlişkiyi ayakta tutan da en önemli şeylerden biri bu zamanla gelişen ortak dil değil midir?
Kimsenin umursamadığı ayrıntılara takılıp gizli gizli bakışmalar, aynı filmi seyredip ağlamalar, alışveriş yaparken aynı ürünlere uzanmalar, birini veya bir şeyi beğenmeyince bıyık altından gülüp, birbirinden göz kaçırmalar...
Hatta zamanla yaratılan ortak bir sözlük! Sadece diğeriyle paylaşılan olaylardan seçilen kelimelerle*, kocaman kocaman şeyleri anlatabilmenin ve ölesiye gülmenin hazzı. Hani şu lep demeden leblebiyi anlamak hali.
Bahsettiğim yakınlığı kelimenin tam anlamıyla yaşadığım insan sayısı az... Çok az... Ama birkaç ihanet hikayesi içerse de hala paha biçilmez!
Toplu sekse evet, duş ve yüz dolar, cif gençlik hatalarını bile siler, Genç Luke.... selamlar, hürmetler:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder