Tarih beni yazmayacak. Zaten sözlerimi de hatırlamayacak insanlar. Gerçekten sevdiğim, samimiyetle bağ kurduğum birkaç kişi yaşadığı sürece adım yankılanacak ve sonra bildiğimiz derin sessizlik.
Sevdiklerim beni nasıl hatırlar hiç merak etmiyorum. Beni asıl ilgilendiren onları sevdiğimi sahiden anlatabilmiş olmak. Bendeki kıymetlerini hissettirebildiysem ne mutlu. Çok sevdiğini söyleyen ve sevgisine sahip çıkmayan biri olmayayım mesela. Yarı yolda birakan, keyfe keder inciten....
Kafamın karisikligi gibi görünen sahneleri birbirlerine anlatıp gulsunler arkamdan. Biri Elvan ruzgara taprdi desin, diğeri dergâha çok kıymet veriyordu diye iç geçirsin. Uzaklardan annem ses etsin, Meryem'e nasıl ellerimi actigimi, her açtığımda şefkatiyle nasıl sarılıp sarmalandik anlatsın.
Varsın tarih benden bahsetmesin. Sevdiklerim sevildiklerini bilsin yeter☺️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder