Benden sonra olur diye düşünmüştüm. Bina ve zinalarin artışını, pazara bir çuval para ile gidip bir sebzeyi zor almaları, depremleri, selleri, intiharları, hastaliklari görmem sanmistim.. Meğer görecekmisim. Ruhumun secimleri arasında sadece bireysel travmalar değil, toplumsal hatta global olanlar da mevcutmus! Ne hoş.
Kötülük kocaman oldu. Birlikte lokma lokma besledik onu. Bencillikle, maddeyi yucelterek, kutsalı ayaklar altına alarak el birliğiyle besledik, büyüttük. Şimdi o, kimsenin sevmediği ama herkesin kanına canına sızmış aç, çok aç, doymak bilmeyen devasa kötülükle sımsıkı sarılıp sarmalandik.
Dünya ilk kez bu kadar sert bir geçiş yaşıyor. Belki Atlantis de böyle yok oldu? Belki Mu sırf bencillikten battı? Fakat Dünya ilk kez karanligi bu kadar büyüttü.
Kimse farkinda değil mi? Zifiri kötülüğün, çığ gibi artan zorbalığın? Duasiz, ricasiz, minnetsiz kupkuru kalan hayatlarimizin?
Yavaş yavas, planlı ve çok başarılı bir oyunla duadan, sevgiden, ışıktan uzaklastirildik. Yan yana durduğu seytanlarin suretinde unuttuk iyiliğin gereklerini. Ne zaman başladık sevgiyi kucumsemeye? Ne vakit cep telefonlarımizla uyumaya, uyanmaya tamam dedik?
Fahişelerin koynundan çıkınca robotlar mi var sırada kötürüm ruhlarımızi avutmaya? Anne yemekleri yerine tabletler mi yutacagiz aç kaldigimizda?
Kötülüğü biz büyüttük. Beraber. Sadece bu denli güçleneceğini düşünemedik. İkonalari öpmeyi, o öpücüğü kalbimize koymayı biraktigimiz her an semirdi şeytanlar. Başımızı secdeden, ruhumuzu birlikten ayirdikca an be an kocaman oldu karanlık..
Şimdi sonundaki ışığı çoğumuzun göremeyeceği bir gecitteyiz.. Hissetmiyor musun hala? Karanlık Çağ geldi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder