Bazen bende en fazla iz bırakan zamanları düşünüyorum. Anımsamaya çalışıyorum. Öyle az ki.. Belki çocukluğun cennet bahçesi. Tırmandığım dut ağaçları, merakla izlediğim Japon balıkları.. Unutamadığım süt ve mandalina tadına karışan türlü kokular. Bir yetişkin olarak yaratamadığım cennetime serap olan anlar.. En çok da içinde çocuk olanlar. Sevdiğim, benim sandığım, içime sokarcasına sevdiğim çocuklar.. Onlardan gelen şefkatli bakışlar, dokunuşlar.. Aile ile geçirilen birkaç güzel an. Seyahatlerden kalan dünyanın bir parçası olma duygusu. Arkeolog olarak zamanın dehlizlerinde eşelendiğim, keşfe çıktığım, sıcağın altında toza bulanarak hayatta en çok sevdiğim işi yaptığım eşsiz günler... Yüzmek.. Birkaç sohbet, iki üç insan...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder