Neden çocukların büyümesini izlerken zaman durur? İnsanlar belgesel seyretmekten niçin hoşlanır? İçkinin yarattığı o derin gevşeme ve çözülme neden bir bardak kefirle olmaz? TESLİMİYET NEDİR? İnsan neye ve kime teslim olur?
Bence hepsinin cevabı tek: Theodora!
Onun tırnakları uzadıkça ve dişleri sivrildikçe ( öyle süt dişi denilip geçilmesin, ciddi ciddi deliyor insanın parmağını ) "bir canlıyı sevdiğimizde karşılaşacağımız her an tatlı hatıralarla dolu olmayacaktır!" hatırlatması zihnimin sahilini yalayıp geçiyor.
Çiş kokusunun evi sardığı, banyonun lavabosunda şartımın şurtumun kalmadığı doğrudur. Hatta Theodora'nın mama kaplarını da mutfakta yıkıyorum. Yani onu, kendimden biliyorum ve bu durum bana tiksindirici gelmiyor.
Dün Theodora için önemliydi.. Onu abi kedilerle tanıştırdım. Ve bir gün için bıraktığım veterinerden aldığımda nasıl olmuşsa, mama yeme hızı ve miktarı değişmişti! Kocaman olmamıştı belki, fakat basbayağı büyümesi hız kazanmıştı. Eve geldiğimizde yeni bir oyun daha ekledik hayatımıza. Pufdan dizime, dizimden tekrar pufa atlamaca!
Büyüyoruz. Onun minicik bedeni hayata tutunurken, benim kökten sarsılan güvenlik duygum, kalbimin derinliklerindeki son toprak parçasına cılız kollarıyla ilerliyor.
Theodora'nın varlığı ne ki? Önü ardı bir sokak kedisi. Diğer sevdiklerimden daha az veya çok değil. Ben onu sevdiğim için biricik! Onu severken herkesten ve her şeyden uzaklaştığım, yanımda olmadığında sanki yeterince güvende değilmiş de, kimseler ona benim gibi bakamaz ( düne kadar biberonu nasıl tutacağımı bilemiyordum!!!), kollayamazmış gibi kalbim pır pır ettiği için... Theo ile oynarken, onu beslerken, sadece ve sadece orada olduğum ve hayattaki son anım bu olsa da üzülmeyeceğimden paha biçilmez... İşe yaramanın, doğanın ben dışında bir parçasıyla bağ kurmanın hazzı ve büyüsü gerçekleştiği için eşsiz..
Kim derdi ki kalbimin kapılarını bir kedicik aralayacak? Onca kitap, yüzlerce meditasyon denemesi fos çıkarken, şu küçücük bedeni izleyerek anda olabileceğim?
Hayat mı? Kaçarken yakalandığımız, tuttum dediğimizde elimizden kayıp giden şey değil miydi o?
Şimdi ve burada bağlanmak* ne güzel!
*Yoga kelimesi Sanskritçe; bağlamak, katılmak, bağlanmak, koşumları bağlamak (yoke), kişinin dikkatini ve konsantrasyonunu bir noktaya toplaması anlamına gelen “yuj” kökünden gelir.
“YUJ – YOGA”- Birleşmek
- Birleştirmek
- Bir olmak
- Katılmak
- Bağlamak
- Kullanmak
- Uygulamak
- Birinin dikkatini bir noktaya yönlendirmek
- Toplamak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder