Yeni, yepyeni şeyler öğreniyorum. Dünya birbirini kedi köpek gibi yerken, ben önümdeki kitaba bakıp, "vay sayın seyirciler, hımmm, evet evet, şahane!... " gibi şeyler mırıldanıyorum.
Memnunum.
Horoz ötmeden az evvel bütün bunları inkar eder miyim? Bilinmez....
Harita okumayı oldum olası severim. Ha bilir misin dersen, pek sayılmaz. Ama harita okuma fikrini severim. Görünene bakıp, görünmeyenin hikayesini hayal etmeye bayılırım!
Gökyüzü, yeryüzü, yedi denizin dibi veya ellerinin ayası... Fark etmez, severim işte.
Kürelere, üzerinde harita olan kağıtlara, kumaşlara dayanamam. Bana hep hem içeri, hem dışarı yapılacak seyahatler için güç verir haritalar.
Şimdi kendi haritamı okumak için bir şans var. Ellerim titrer, gözlerim kamaşır okuyamam diye endişelenmiyorum. kaçıyor muyum? Hayır. Artık gidecek başka bir deniz yok, ardına saklanılacak tüm dağlar kül oldu...
Ve bu kez yalnız değilim; yanımda pusula kullanmayı bilen biri var!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder