GÜNAYDIN

 

 

Günaydın,

Bu günaydın özellikle, Pazar sabahında bile üşenmeyip, bu kadın ne yazmış diye bakan okuyucuya olursa diğerlerini gücendirmem inşallah:)

 

Bir zaman Konya'da yaşayan güzeller güzeli bir dost, ki kendisi blog yoluyla tanıştığım bir hazinedir, "sen yazmayınca sabah ekmeği gibi bi şi eksik oluyor" demişti. O zamanlar gençtim, röntgencilere kızıp "yazmıyorum işte!" demelerim vardı. Hatta bir keresinde yaklaşık bir yıl yazmamıştım...

 

Sonra sonra kendime yenilmelerim azaldıkça, bütün yaşadıklarımın, istisnasız bir şekilde, yazıyla ilgisi olduğunu daha iyi gördüm. Ve garip olan şuydu ki en güzel yazılarım öfkemden, canımın acısından, ihanetlerden ve çocuklara olan aşkımdan çıkıyordu. Daha doğrusu her şey yolundayken değil, duygular yükselip yolları su bastığında yazabiliyordum!

 

Kabul edelim, insanın kendini tanıması doğumdan ölüme bir macera!

 

Şimdilerde içimi yeni yuvamın ve gelecekteki yuvamın heyecanı sarmışken yazmadan durur muyum hiç? Elbette yazacağım. Gelecek hayallerimi, geçmişte kalan hayal kırıklıklarımı, çuvallamalarımı, başarılarımı, yoga maceramı, Çanakkale hayatımı ve Londra düşlerimi... Elimde kolumda ne varsa yazacağım.

 

Hadi dök bakalım eteğindeki taşları diyorlar ya bazen, dökeceğim. İyi ve kötü bütün sözler ve yorumlar bana aitmiş gibi görünecek. Bunca yıl olduğu gibi kah beğenecek, kah lanet okuyacaksınız. Ama unutmayın olur mu, ortak bir hafızamız var. O sımsıkı kucakladığın cümleler de bizim, diğerleri de...

 

Bak dur, korkma, önceleri ben de bu kelimelerin hepiciği şahsıma ait sanmıştım. İnan yeni yeni farkına varıyorum benim zannettiğim onlarca duygu, düşünce benim değil, bizimmiş! Ya anamın, ya babamın ya da komşu teyzenin...

 

Bana nasıl bakarsan bak, inan fi fi bu aralar. Sadece yazdıklarımda kendini bulmaya çalış lütfen. İnan zorlanmayacaksın. Hezeyanlarım düşündüğün kadar yalnız ve biricik değil. Öfkemdeki insancıllık senin en samimi kucaklaşmandaki şüphelerden daha az değil...

 

Velhasıl diyeceğim o ki, bugün Pazar ben biraz yazıp, biraz da yüzeceğim. Şimdi müsaadenle kahvaltıya misafirim var.

 

Kıymetlisin sevgili okuyucu, buraya kadar geliyorsun ya, kalbine sağlık:)