Bu müzik* duyduğum andan beri, beni bana, beni yaşama, beni kendine yakın tutacak insanın, dönemin, hikayenin hızla ama acelesiz bir hızla yaklaştığını hissettiriyor. Belki yaz, belki rüzgarın yumuşamasıdır his sandığım ılıklık. Tek sezdiğim insan yaşamak istiyor, insan hayattayken nefes almaktan fazlasını, tamamlanmayı, en ama en yüksek idrakı arzuluyor. İnsan perdeyi yırtmak değil, yakmak değil, ardındakinin varlığından emin olmak istiyor.
İnsan doyumsuz mu? Değil. İnsan arayıcı; insan içinde, dışarıda, ruhunda, toprakta, duygu ve düşüncede eşelenen. İnsan müzikle, resimle, fotoğrafla, minicik bir şiirle tetiklenen. İnsan damlada okyanus demiş Mevlana.
*getting closer, nicholas bamberger
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder