Çocuklar büyümese, büyükler ölmese zaman yok. Ben yokum, sen yoksun, yaşadıklarımız ve yaşamadık sandıklarımız, onlar da yok. Senin, benim var olmadığımız, bedenlerin olmadığı, gerçeklikten savrulduğumuz, ışığı yititdiğimiz şu acayip alemde hala neyin peşindeyim? Sen kimin izini sürmektesin?
Bilinmez.
Kadir Gecesi desem gülersin. Bu ay ne kutlu desem düşünemezsin bile.... Dev bir ekranda tuşlara dokunmadan savrulan hayatlar. Ne desem boş. :)
Neyse ki beni hatırlayan ve benim de hatırladığım ruhlar var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder