Gün bitmedi ama ben bittim. Rüzgar da olmasa düşüp bayılabilirim. Klinikten sevimsiz haberlerle döndüm. Zor bir durumu var kediciğin. Gözü kurtarılamazmış. Virüs deseniz hiç bilmiyoruz ne olacak... Doğuştan sistemi zayıf dedi. Ağzı için de haşlanmış et parçası gibi dedi veteriner. Bağırsakları sıkıntılı... Falan filan.
Çok üzüldüm. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Theodora'ya her an birşey bulaşabilecek olması da ayrıca moral bozucu. On gündür evin içinde yoğun bakım hemşiresi gibi dolanıyorum. İsis'in odası tecrit odası ve çok sıkılmaya başladı. Üstelik bugün pek bişi yemedi. Sanrım benim üzüldüğümü hissetti. Elbette o da bizimle kalsın isterdim ama bizim nerede yaşayacağımız bile net değil... İki kediyle nereye gidelim?
Perşembe kendi veterinerimize gideceğiz. Belki o akılcı bir tedavi prosedürü düşünür...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder