22 Temmuz 2022 Cuma

BEŞ DAKİKADA DEĞİŞİR BÜTÜN İŞLER

Günaydın,

Haftalardır huzurlu uyanmamıştım. Şükürler olsun ki, bu sabah o sabah! Altı sularında gözümü açtım ve şimdi sabah kuşlarının cıvıltısını dinliyorum. Neye seviniyorlar acaba? Güne başladıklarına? Hayatta olduklarına? Veya sadece ciklemek olsun diye?

Bu sabah ben de seviniyorum hayatta olduğuma.

Dün İsis'le ikinci bir veterinere görüşü almaya gittik. Malum birincisi korkunçtu. Theodora'nın veterinerine, Ebru'ya gittik. Orada iyi başladı günümüz. Ebru'nun hem iyi bir veteriner, hem de dostumuz olması işleri çok kolaylaştırdı. İsis'e bir süre daha yoğun bakım vermesi üzerine anlaştık. Ama onu bana geri vermeyecek. Fazla bağlandığımı düşünüyor. Aslında haklı. Gidecek bir evim, ne olacağını ön görebildiğim bir hayatım olsaydı, İsis'i asla bırakmazdım.

Oradan çıkınca eve uğradım. Üzerimi toparladım. Suat Yurtalan aradı, Son yazdığım hikayeyi sevmiş. Resimlemek istiyor! Bu benim için büyük onur! Sadece elli adet basılacak ve eşin dostun rafında duracak olsa bile sonunda dergi dışında bir yazılı malzeme ve en önemlisi adımın yanında Suat Yurtalan'ın ismi!! 

O sırada Ekin Anıl aradı. Mahallemizin mekanına öğle birasına davet etti. Olur dedim, nasıl demeyeyim? Hem zaten markete gidecektim, belki ayık kafayla gitmemek en iyisi!

Öyle güzel haberler verdi ki, sahiden sevindim. Yüzüm güldü! Ekin'in işlerine ilk günden bu yana inanıyorum, iyi bir sanatçı olduğunu düşünüyorum ve başarıları beni mutlu ediyor.  Velhasıl karşılıklı verdiğimiz haberler harikaydı. Bu arada O da benim Paslanmaktan Korkan Şövalye'yi severmiş meğer! Belki çizer birgün?

Eve mutlu döndüm. Tabii İsis'in yokluğu vardı. Bu sabah da var. İsis yok... Ebru haklı, bakım verip, emek harcadığımız canlıya bağlanıyoruz. Sevgi sahiden emek demek, geyik değil yani.

Günü Gözde ve Ali ile sahilde yemek yiyerek bitirdik. Kırkiki senelik dostluk. Sohbet, dertleşme, ümitlenme...

Büyük bir teşekkürle girdim yatağa ve büyük bir teşekkürle uyandım bu sabah. Ne kadar şanslıyım ki ben beni sevemezken, ben neredeyse benden vazgeçecekken birileri beni sevmeye devam ediyor, birileri benden vazgeçmiyor. Bunu hissetmek çok iyi geldi. O kadar da boşuna yaşamadığıma sevindim.

O yüzden umutla, inançla ve gücümü toparlayarak giriyorum hafta sonuna. Dilerim hepimize  dinlendirici ve keyifli bir hafta bitimi olsun.


1 yorum:

Adsız dedi ki...

Ben de sizi seviyorum ki 💖🤗 iyi geliyorsunuz bana. Mutsuz olduğunuzda inşallah üzerine yapışmadan atlatır dıyorum. İsis için bir şeyler yapamıyor olmak beni üzmüştü dua etmekten başka... Çok iyi olsun inşallah.
Markete ayık kafayla gitmemek buna çok güldüm ve çok tuttum 👍🤗 hele ki almanyada markette alışveriş yapmış şanssız biri olarak anlamı çok büyük.. Sağlıcakla... Sevgiyle... Huzurla...