Unuttum, yaraysa da tuz bastım diyorsun ya, o iş öyle olmuyor. İnsan insanı ne bir bakışta seviyor, ne de tek sözle silip atabiliyor. Aşkı başlattığın kadar kolay bitiremiyorsun. Bunun şarkısı var, türküsü var, içip içip kadehin dibinde inlemesi, ağlaması var. Her ölümle, her boşanmayla tetiklenişi var.
Hani o evrenin görünmez ipleriyle birbirimize bağlı olmaklar var ya, işte bu o; ben sana, sen bana sonsuza dek, hayatlar boyunca bağlıydık, bağlandık ve bağlanacağız. Dönüp dönüp çarpışan otomobiller gibi... Ancak her çarpışmamızda sevinçle kollarımızı havaya kaldırmayacağız. Bazen de küfürler, lanetler okuyacağız birbirimize. Ama kaçamazsın artık, kan damarları boyunca varız birbirimiz için...
Seçtiğin yemekteyim, gittiğin konserde, yaz tatilinde uzandığın şezlogda, altını çizdiğin cümlede. Seçimlerinde, reddedişlerinde sen sandığın her şeydeyim. Bugüne kadar elinin, gözünün, nefesinin değdiği herkes ve her şeyle birlikte artık senin bir parçanım.
Nefesini tut, istersen gözlerini oy, fotoğrafları yırt.. Ya da kendini uçurumlardan at. Defalarca inkar et. Ne fayda.. Ben senin bir parçanım; bu hayatta ve gelecek onlarca hayatta birlikteyiz...
*Petrus
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder