Bütün dünya acını biliyor gibi oldu değil mi? Sanki bu sabah herkes senden daha üzgün, en az senin kadar üzgün.. Ama değil.. Onlar bambaşka kaygılara uyandılar. Onlar gelip gelmeyeceği belli olmayan zamanların endişesine kapıldılar. Karanlık, ışıksız bir sabah baksana. Bir çocuk için fazla ağır hava, çok çiçek var ağaçlarda, üstüme dökülüyorlar ve altında eziliyorum sanki.....
Belki henüz yatağındasın. Belki de artık kaçamayacağın o en ama en gerçeğe uyanmak istemediğinden sımsıkı kapadın gözlerini.. Öyle iyi anlıyorum ki seni... İnanır mısın bende açmak istemiyorum gözlerimi 17 Nisan'a..
Sevdiğinin acısı senindir derler. Keşke olsa... Keşke acını alabilsem kalbinden, hafifletebilsem üzüntünü, kederini..
Unutulmaz bir sabah Aras... İnsan babasının gittiği günü unutmaz... Bugünü hep hatırlayacaksın. Benim 16 Mart'ım, senin 17 Nisan'ın oldu...
Seni seviyorum küçük insan.. Çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder