Günaydın,
Düşük doz uyuşturucu verilmişcesine halsizim. Yaşamaya gücüm kalmamış gibi hissediyorum. Nedenini anlayamadım ama tam anlamıyla iyileşemedim. Acaba yetersiz mi besleniyorum?
Uykum iyi. Kendiliğinden mi iyi yoksa magnezyum sayesinde mi onu bilemiyorum. Fakat büyüklerin "elim kolum kalkmıyor evladım" cümlesini alnıma yapıştırıp hayat gazisi olarak gezesim var. Öyle ki kahveyle bile ayılamıyor, kalçamın ağrısından yürümekten kaçıyorum. Burhan ve Ela'nın İstanbul dışında olmaları da ayrı bir talihsizlik.
Neyse, kan tahlillerim iyi çıkmıştı, muhtemelen mevsim dönümünden etkileniyorum. Tabii kimsenin ruh tahlili yaptığı yok.
Jasmin beni çok üzdü Bodrum'da. Sanırım en sevdiğimin bile hırçınlığına, haklılık davasına gücüm kalmadı. Eski kocamın tüm sorunlardan kaçma cümlesi olan hak senin huzur benim lafını onun gibi yerli yersiz değilse de pek çok konuda, çokça sevdiğime kullanasım var. Kimin neye ihtiyacı var bilemem, ben benim ihtiyacımı bilirim ve benim huzurlu olmaya, bunu sağlamak için de anlayabilmeye ve kendimi ifade edebilmeye ihtiyacım var. Her kelimemi savunma sayan birine karşı ne diyebilirim ki. Duygu durumumu duyarsa empati kurup bana hak verir diye bastıra bastıra sertçe konuşmak... Sonra beni yumuşak ses tonuyla baskın olmaya çalışmakla itham etmek. Demek Süper Prenses'le de yol ayrımındayız. Olsun bakalım. Bu yola yalnız çıkmıştık, yalnız öleceğiz biliyorum.
Yine de üzüldüm. Bedenim zaten hırpalanmıştı, bu hal ruhumu da yordu. Geçecek, geriye hayat, mevsim kalacak:)
Bugün Salı. Henüz kucağımdaki günle ne yapacağımı bilmiyorum ama bulurum bir güzellik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder