Uzun yaşamanın neşeyi yok edişine ağıt yakacak değilim, ancak döngüyü sezmeyi, sezdiğini bilmeyi de gözardı edemem. Bişi olduğu yok; iç içe tekerlekler dönüyor ve biz bu çarkların arasında ilk kez dolaşmıyoruz. Sadece fırtına takvimindeyiz, en küçük döngüde ve elbette büyük bir isyanın eşiğinde yeryüzü annenin fırıl fırıl dönen eteğinde...
Bir tek ben duyuyor olamam değil mi mahalleden geçen dondurmacının sesini?
Az ötede horoz şeker satan bir bakkal vardı eskiden, mesela o yok artık.
Kanıksamak yaş almaksa eğer, evet aldım, geçen yıl, son on yılı birkaç ayda aldım. İlk kez yaş aldım:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder