Dün adadaydık. Benim biricik prensesim ve sevgili dostum P. Ö. 'in şiir kadar güzel kızı İdil yani nam-ı diğer Bebek Hanım tanıştılar!
Prensesler sanırım birbirlerini kokularından tanıyorlar. Ya da başka bir yöntemleri var ve bilemiyoruz. Nasıl oluyor bilinmez, bakınız hooop diye mayaları tutuyor.
Bebek Hanım dün pek keyifliydi. Anneciğini epeyce yormuştu ama maşallah yüzünde güller açıyordu. Bir kere daha düşündüm ve anladım ki bu dünyalar güzeli yaratık babasının tüm müzik çalışmalarından ve annesinin yazdığı en güzel şiirlerden bile öteydi. İyi ki yapmışlar dedim içimden:) İyi ki yapmışlar, ben de teyzesi olmuşum:)
Çocuklar süratle büyüyor. Onların büyümesini izlemesek yaşlandığımızın farkına bile varmayacağız. Oysa Mübi ( büyük prenses ) ben onu tanıdığımda üç yaşındaydı. Oysa şimdi karşımda bana hayallerini anlatan, sevgilisinden bahseden genç ve çok tatlı bir kadın var. Olgun, sevecen, akıllı. Bir annenin isteyebileceği en mükemmel evlat!
Mübi ve Bebek Hanım'la geçen muhteşem ada günü için talihime şükrediyorum.
Şimdi izninizle diğer iki prensesle gideceğim İznik tatiline hazırlanmalıyım:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder