Olabiliyor demek ki bazen; insan bir sabah her şeye yetebilirken, ertesi gün tüm gücünü, enerjisini yitirebiliyor.. Çoğu da psikolojik sebeplerle... Sıcak beni hırpalıyor, sıcakla gelen belirsizlik ve kaygı desen, en sevdiğim paket!
Temmuz'da Bodrum'a gidiyorum. Deli miyim ben acaba? Yok değilim, önemli bir kutlamaya eşlik etmeye, doğum günümde nihayet ayağımı tuzlu suya sokmaya gidiyorum.
Dönüşte şehir beni tam kaldığım yerden bekliyor olur diye düşünüyorum. Yapılması gerekken işler, toparlanması gereken eşyalar, gelecek sonbahara ait hazırlıklar... Tabii ben bunları hesaplarken tam hayatımızın ortasına oturan kocaman ve sonunu ufukta göremediğimiz bir salgın ve yanı sıra felaketler silsilesi...
Cenazeler. Düğünler, bebekler...
Olduğu kadar diyorum. Yetebildiğim kadar o halde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder