Zamanın bir yerinde bir avuç tohum savurmuşum geleceğime; kimi kayalara düşmüş, kimi denize. Bazısı da rüzgara binip uzaklara gitmiş. Unutmuşum...
Şimdi, bunca yıldan sonra toprağın altındaki kıpırtıyı hissediyorum. Adını koyamıyorum. ne oluyor hiç bilmiyorum. Yine de artık kalın perdelerini kapatmıyorum hayatımın. Bahar geldiğinde burada olmak istiyorum:) Biraz daha yaşamak istiyorum.
1 yorum:
dağıttın yine beni:)
iyiki bazıları denizlere düştü, bazıları rüzgarla beraber uçtu....
hayatımızdaki "eksilmeleri" kayıp gibi görmesek keşke (tabiki ben de). onlar giderek senin hayatını sakinleştirdi, sen hafifledin, ilgini doğru yere yönlendirebilir hale geldin: toprağın altındaki o aslında herzaman varolan kıpırtıya.
nadasın hayırlı geçmiş...ben de bu yıl baharı çok özledim çok.
Yorum Gönder