Cok fazla felaket var gezegende.. Sıcak ve korunaklı evimde vicdanım rahat değil... Hala dünyayı sevgi kurtaracak diye umuyorum.
Asla bir yetiskin olamayan tarafim, mucize bekliyor. İçimdeki cahil çocuk ne yılmaz bir direnisciymis! Ne geçen yıllar ne de ardı arkası kesilmeyen yanılgılar onu bezdiremedi.
Bazen merak ediyorum, bu inatla yaşadığım başka hayatlar da oldu mu acaba?

Artık buraya yazmıyorum, öyle mi?  Rivayete göre eskimis blog yazmak? Mektup için de öyle demişlerdi ama ne kadar sevinirsin kimbilir posta kutunda benden bir kart  bulsan?
Sevinir mısın?
Yoksa sen mi bana yazarsın o uzak kıtadan?