Mor. Anemon. Kule Ev'de günbatımı. Ametist. Mor, mavi, bordo en sevdiğim renkler. Karadeniz'in renkleri, Meryem'in elbisesinin renkleri. Üzüm ve incir, hatta zeytinin bir evresi bile bu renk!
Bahara can katan mor salkimlar, annemin anne çiçeği leylaklar da bu renk!
Ben çocukken inekler güzel ot yesin diye Goktepe'ye giderdi Zarife anneannemle Hüseyin Dede. Bizi de alırlardı. Devrim ve Erdem'in peşine takılıp giderdim. Ne büyük mutluluktu!
Göktepe'de anemon toplamak ve bı de Arap Mahallesi'ne gitmek!
Anemon sadece lâle değildir. Lâledir ve daha fazladır. Öyle güzeldir ki morunun tonu, o kadar eşsizdir ki ona dokunmak, yakından görmek, eğilip koklamak gerekir. Narindir. Uzun yaşamaz. Kolayca kök vermez saksılarda. Lale soğanı ehildir, anemon degildir. Lale hukumdarlarin çiçeğidir. İmparatorlukların, sanatçıların. Anemon su perilerinin, köy cocuklarinindir.
Bodrum'da olsam şimdi.... ANEMONLAR salonda, elimde adaçayı. Suat iki yumurta kırmış bize. Yaninda ekmek, zeytin, bı de miss gibi keçi peyniri. Karnımı doyurup kedilerin yanına kivrilsam, Suat etrafta dolansa. Uyanıp bisiler okusam, azıcık örgü örsek. Sonra bı konu tutturup lafa dalsak. Akşam olsa, bahçeye gece inse. Mutfak masasının kıyısında laflaya laflaya saatleri devirsek. Sonra bahçeye çıkıp yıldızları saysak bir bir.
Anemon mevsimi kısa, mutluluğum uzun sürse. Mors alfabesi gibi tutuk sevinçlerimin yan yana üç noktasıdır ANEMONLAR. Uzun çizgilerin kabulü kısa sevinçlerimdir☺️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder