Yanlış insanımsıyı* sevmek, sevdiğini sanmak ve aslında kader motifine çekilmek düz cümlelerle, metafordan nasipsiz anlatılamıyor.
Ekin Anıl'a kum dedirten duygular, bende kar belki? Şimdi bakıyorum da pencereden keske diyorum, keşke kar olsaydı da yere değdiği an bitseydi!
Yenilmek, yanılmak hazmı kolay duygular değil. Bayıla bayıla aldığınız bir kolye düşünün, tam takmak istediğiniz gün aslında ucuz, kötü bir taklit olduğunu fark ettiğinizi... Oysa kutuda dururken amma buyutmustunuz gözünüzde. Keşke hep kutuda mi kalsaydı? Yoksa alır almaz taksaydiniz da aradığınız o değilse hemen yenisine mi baksaydiniz?
Ucuz şeyleri sevmeyen ben neden her daim ucuzu seçmiş bir insanımsıya bu kadar takıldım acaba?
Benim kader motifimde ne ifade ediyordu? Hangi travma beni oraya mihladi? İlginç?
Kum demiş Ekin, olmadık yerlere sızan ince bir kum aşk. Aşk yanılgısı, aşk acısı ...
Kar diyorum ben; ince ince rüya gibi gelen ve yere düştüğünde çamurlu suya dönüşen, geriye hiçbir şey, hiç kimse bırakmayan, kimbilir aslında hiçbir zaman gerçekten var olmamış.. Derinliği iki kişi için eşit olmayan kaos!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder