Bizim evin çamaşır/yoga odasından sevgiler, hürmetler. Sonunda tekrar günlük pratigime döndüm. Nasıl? Genelde olduğu gibi, müzikle! İnsan sonsuza kadar surunemez di mi?
Sahiden işe yarıyor. Kimildamaktan aciz bir bez bebege, daha da acısı taş parcasina döndüğüm çöküş dönemlerinden hep müzikle, yogayla cikiyorum . Yazı mi? O yarayı kaşıyor. Daha çok düşerken, içeri, içime düşerken kaleme tutunuyorum. Zehrimi akitirken, konuşamadıklarıma kayıt tutarken. Öfke, acı, yenisememek benim yazımı güzelleştiriyor! Ne saçma!
Ama müzik başka. Müzik hizalıyor. Ruhum, bedenim, zihnim aynı aksta buluşuyor. Kilomu, yaşımı, yasımı, tasamı,derdimi süpürüyor kulaklarım.
Saklandigim yerden çıkıyorum. Sakladıklarımi dokup saciyorum. Yukseliyorum. İyi bir yoga çalışması iddia ediyorum vasat bir sevişmeye on basar! Tabii bunu erkeklerin yüzüne söylemiyoruz🤣😂Neden? Toplum zaten onları köşeye sıkıştırmışken bir darbe de bizden olmasın. Ama gerçek bu; tüm kaslarınızı hissettiginiz, tam anlamiyla şimdiki zamanda kaldığınız başka ne örnek var elde?
Beden farkındalığı, öz şefkat, kadim bilgi... Hücrelerin uyumlu salınımı... Adına ne dersen de.
Şarkı güzel. Habibi. Surya namaskar için özellikle tavsiye ederim. Ama önce bı kahve iç, l hate yeşil çay.
Haydin iyi akşamlar.
*Orange Blossom
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder