SATÜRN

 

Kendimi eğlendirmekten hatta gülümsetmekten aciz zamanlarımda bile arkadaşlarıma, aile yetmeye çalıştığım günlerim olmuştur. Onlar memnun olursa bana da bulaşacak ufacık bir yaşam kırıntısını bu kadar dolaylı yoldan aramak sanırım olsa olsa bir benim aklına gelir:) Velhasıl kaç sofra kurmuş, kaç kahvaltı organize etmişimdir bilemem ama en favori hikayelerimden biri Satürn hayalimdir.

Esra adı lazım olmayan büyükçe bir hastanenin satın alma sorumlusu arkadaşımdır. Bir dönem onun iş çıkışında uzun yürüyüşler yapardık. Her ikimiz de delice yorgun olsak da ne yapar eder gözümüze kestirdiğimiz parkuru bitirirdik. Fakat nadiren de olsa bazen Esra dev bir parça çikolata ile gelir ve başka bir yöntem var mıdır acep diye düşünürdük.

Günlerden birgün, yine Esra dev çikolatalarla kapıma dayandığında "hadi bak bi hayal kuralım nasıl iyi gelecek" dediğimi hatırlıyorum.

"Esra düşün ki öldük, beden kaygısı kalmadı, bizi yeni bir deneyim için Satürn'e bıraktılar. Halkaya oturmuşsun, bacaklarını sallandıra sallandıra uzaya bakıyorsun. A o da ne? Yanında ben varım! Elimde kabak çekirdeği, uzatıyorum sana ve birlikte çitleye çitleye uzay boşluğuna bakıyoruz." Nasıl?

Esra buna dakikalarca gülmüştü. Ama inanmıştık aynı zamanda. Çünkü mümkün, sonsuza dek bu gezegene mıhlanıp kalacak değiliz. Bize yedi kat gök ve yedi kat yer ve hatta yetmiş iki alem müjdelenmiyor mu? O halde kim bilebilir belki Satürn o alemlerden biridir?

Şimdi gözlerimi kapatıp, halkaya oturuyor ve çekirdek çitlemeye başlıyorum. Bakalım yanımda kim gelecek bu defa?