Parçası olduğum toplumdan kendimi ampute edip ayırabilmeyi çok isterdim. İkiyüzlü, cahil ve daha pek çok olumsuz sıfatı fazlasıyla hakeden bunca bireyin aynı coğrafyaya tepiştirilmesine ve artık nasıl bir karmam varsa benim de tam ortalarına bırakılıverişime söyleyecek söz bulamıyorum.
Türk toplu yaşam terbiyesi olan bir canlı değil. Eğitilebilir de değil. Öğrenim eh öyle veya böyle olabilmekte ancak eğitim namümkün.
Ana dilimde konuşup anlaşamadığım insanlarla, sinir stres içinde yuvarlandığım İstanbul'da kapana sıkışmış fareden halliceyim. Gidemiyor, kalsam koşulları daha olumlu kılamıyorum. Neresinden tutacağımı şaşırdığım b.ka bulanmış zaman diliminde bitse de gitsek tadında uyuyor, aynı lezzette gözümü açıyorum.
Toplumun tamamı depresyonda mı yoksa bu anlasızlık bana mı özel ondan da emin değilim. Vaktiyle gitme kararı almış herkesi ayakta alkışlıyor, kendim için parmağımı kımıldatamıyorum.
Son gidişimde Bodrum da dar geldi bana. Aynı yoz, sevimsiz insan grubu orada daha da gözüne batıyor insanın. Sürekli kıyafet, yemek, içmek üzerinden hayatı anlamlandırmaya çalışmayı, masadan biri kalmaya görsün onu yedi kat dibe batırmayı, haklıyı değil güçlüyü seçmeyi ve daha nicesini içim almıyor...
Şu an bile kalkıp sahile inebilecekken balkonaki sandalyemden kımıldayamıyor oluşum çok trajik. Nedir insanı böylesine kıskıvrak bağlayan? Bazen bütün kötü insanlara ben mi denk geliyorum diye canım sıkılıyor. Belki benim içim kötü? Belki ben kendime Çekiyorum olumsuzlukları? Bilsem vallahi yapmam.
Ama insanımız çok kötü... İkiyüzlü, kindar ve cahil... Tam istenildiği kıvama gelindi bence. Linç kültürünü de eklersek yeme yanında yat.....
1 yorum:
Hayatim boyunca unutamayacagim bir görüntü izlemiştim tv'de, bir baklava dükkanı açılışı yapılıyor ve disari ikramlik baklava koyuyorlar; geçerken herkes birer dilim alsın diye.
İzdihamı gözünde canlandırdin Elvan, eksiği yok fazlası var. O gün bugündür aklımdan çıkmayan sorudur "bizim insanımız neden böyle?.."
Yorum Gönder