O kadar sıtkım sıyrıldı ki İstanbul'dan o kadar olur. Kalabalık, gürültü ve kabalığın başkenti oldu kentlerin kraliçesi. Zaman zaman iyiye, güzele, sürmekte olan geleneklerine dikkatimi vermeyi başarsam da genel olarak gayet çaresiz ve yorulmuş hissediyorum. İşin aslı bu.
İstanbul'un göbeğinde kızartma kokusuyla yaşamaktan bezdim. Ve tek hayalim doğanın kokusuna uyandığım sabahlar. Denizin, otun, ağacın ve hatta tezeğin kokusuna. Verandaya veya bahçeme çıplak ayakla bastığım, kendimden önce etraftaki canları doyurduğum, güneşle uyandığım sabahlar çok yakın. Buna inanmak benim tek gerçeğim.
2 yorum:
İnşallah Elvan 🙏🙏🙏
Sağol Selma:)
Yorum Gönder