Merhaba!
İtiraflar kolay değildir. Hele bir başkasının gözünden güm diye kucağımıza düşen bir gözlemle gelmiş ise eyvah! Ha hazirsak ne güzel.
Prusya Kralı dedi "senin hiç rutinin olmadı"
Hep rutin isteyen ben, evim yok, isim düzensiz diye sizlanan ben neden bunları mümkün kilma gücümü hiç kullanmamistim? Asıl derdim neydi acaba?
Güzel sorular değil mi?
Rutini en güzel yerinde bozulmuş bir cocuktum ben. Babası pat diye ölmüş, sarayı pıt diye yıkılmış, ipekli kumaşlarla sarılıp sarmalanirken kendini mahallenin çöp tenekesinde bulmuş bir prenses!
Takdir edersiniz ki hazmı zor bişi anlatıyorum. Hazmi zor, idaresi namumkun!
Velhasıl benim bütün bu işlerle başa çıkma yöntemim birgün yine kaybedeceğim rutinden süratle kaçmak, durmadan kendimi sabote etmek oldu.
Başardım da. İşimi, kocamı hep rutine aykiri olandan seçtim! Seçtim de ne oldu? Rutine döner dönmez bir bahane bulup ikisini de bıraktım!
Ritimsiz değil, rutinsiz olmak istediğimi, çünkü rutin bozulursa yine çöplükte uyanacagimi biliyorum. Bundan korkuyorum.
O zaman kahve içeyim ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder