Gafil avlandığım tek fırtına yıllar önce iç sularımda kopmuştu. Senelerimi aldı kıyıya vuran çöpleri temizlemek. Hala hiç beklemediğim anda saçlarımın arasından altın tozları dökülüyor veya kopmuş bir yengeç bacağı yuvarlanıyorsa eteğime, işte hepsi o uğursuz gecedendir.
Çok ağladım. Hatta o kadar çok gözyaşı döktüm ki, evdeki eşyalar yüzmeye başladılar. Sular yükseldi. Avizeye tutunuyordum. Hikmetini anlayamadığım sebepten, yüzebilen bir kilimin üzerinde uyumuşum. Sabah herşey kurumuştu. Gözlerim hariç.
2 yorum:
Nasıl güzel ifadedir bu. Nasıl böyle güzel yazabılıyorsunuz?..
Teşekkür ederim. Böyle düşünmenize çok mutlu oldum. Biraz da utandım. Ama biliyorum ki gerçek hepimizi derin etkliyor. Tekrar teşekkür ederim:)
Yorum Gönder