Sabah kahvemi içerken Suat yazdı "sesin az çıkıyor, nerdesin?" Buradayım diyemedim, çünkü değilim. Burada değilim. "Senin ve Esma'nın sesinden kuşlar çekilince huzursuz oluyorum" diyor kraliçem. Ne şanslıyım ki içimdeki kuşları duyan birileri var, çok şükür.
Sebebini bilmiyorum, belki sadece her daim yüksek perdeden yaşanamadığından, kimbilir belki de paralel evrende canımı sıkacak birşeyler olduğundan? Gerçi insan canı sıkılsın isterse çok şükür paralel evrenlere uğramaya, oraları sezmeye hiç ihtiyaç yok! Bizim buralar katman katman moral bozucu işlerle dolu...
Neyse ne, bugün kuşlar yok içimde, farkındayım. Böyle zamanlarda penceremden gördüğüm asma gibi kımıltısız durmak istiyorum. O kadar sessiz, öylesine sus pus ve hareketsiz olursam belki kuşları yeniden duyarım gibi geliyor.
Neredesin iç neşem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder