Hayatlarımızdaki alma verme dengesini genellikle madde üzerinden yaparız. Oysa ruhlarımızı sıkıntıya sokan bu değildir. İnsanın asıl çözümsüzlüğü manevi yatırımlarıyla tatmin olamayışıdır. Hele de karşınızdaki bir insansa!
İnsansa diyorum, çünkü yatırım insandan gayrı bir canlıya yapıldığında pek sorun yaşanmaz. Bolca sevdiğimiz, derdine derman olduğumuz, yaşam kalitesini yükselttiğimiz bitki, bize sonsuz güzelliğinden başka nasıl cevap verebilir ki? Ya da hayvanlar?
Karşılıklı durmakta ve dengeliyi korumakta zorlanan insandır. Denklemi zora koşan da insan egosu.
Karşılık bekleyeceğin iyiliği yapmamak, daha sonra hesabını soracağın desteği hiç vermemek muhtemelen en iyisi. Fakat toplumsal ezberlerde kendi merkezinde durmanın adı bencilliktir. Önerilen, göklere çıkartılan da fedakarlık, öz benliğini hiçe saymak gibi şeyler. Sonuç şaşmaz; birbirinden mutsuz ve tavsiyelere göre davranarak kurban psikolojisine sığınmış, gençliğine methiyeler düzen yetişkinlik!
İnsanların hayatın orta yerinde intihar etmelerini, bir tarikata kapılanmalarını veya münzevi olmalarını gayet iyi anlıyorum. Gençliğimde aşırı alkol ve uyuşturucu tüketen insanları zayıflıkla suçlar, kucaktan kucağa koşanlara da kalpsiz, haz düşkünü diye bakardım. Anlamazdım bütün bu olan bitenin yardım çığlıklarından ibaret olduğunu. Yaş aldıkça merhamet aldı suçlayıcı dilimin yerini. Şimdi nerede dengesini kaybetmiş birini görsem üzülüyorum. Fakat yardım edemeyeceğimi de biliyorum. Etsen ne olur derseniz, onu da yaptım vaktiyle.
Kendi yarasıyla yüzleşmek yerine kaçmayı seçmiş birine yardım ettiğinizde önce kahramanı olursunuz. Sonra minnet duyduğu birisine dönüşür ve en sonunda, karanlık sırlarını size açtığı için ortadan kaldırması gereken baş düşmanı olarak bulursunuz kendinizi. Bu ezber değişmez, günün bittiğinde gecenin gelmesi kadar kaçınılmazdır.
Bu durmadan tekrar eden döngülerden yoruldum. Kimsenin ne kahramanı, ne de baş düşmanı olmak istemiyorum. Küçücük beyinleriyle ilişki yönetebildiğini zanneden iyi gün dostluklarına da tıka basa tokum.
Sadece denge arıyorum. Aşkta, savaşta, dostlukta, kardeşlikte denge. Neşemi çalan herkese uzak, içime yakın kaldığım yıllara niyet ediyorum ekinoks sabahında:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder