Tarih beni yazmayacak. Zaten sözlerimi de hatırlamayacak insanlar. Gerçekten sevdiğim, samimiyetle bağ kurduğum birkaç kişi yaşadığı sürece adım yankılanacak ve sonra bildiğimiz UNUTULUŞ, sessizlik.
Sevdiklerim beni nasıl hatırlar hiç merak etmiyorum. Beni asıl ilgilendiren onları sevdiğimi sahiden anlatabilmiş olmak. Bendeki kıymetlerini hissettirebildiysem ne mutlu. Çok sevdiğini söyleyen ve sevgisine sahip çıkmayan biri olmayayım mesela. Yarı yolda bırakan, keyfe keder inciten....
Kafamın karışıklığı gibi görünen sahneleri birbirlerine anlatıp gülsünler arkamdan. Biri Elvan rüzgara tapardı desin, diğeri dergâha çok kıymet veriyordu ama alnı secdeye değmedi diye iç geçirsin. Uzaklardan annem ses etsin, Meryem'e nasıl ellerimi açtığımı, her defasında şefkatiyle nasıl sarılıp sarmalandığımı anlatsın.
Varsın tarih benden bahsetmesin, sevdiklerim sevildiklerini bilsin☺️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder