Günaydın,
Bu şehirde üçüncü sabahim ve hala aynı huzur hissiyle doluyum. Muhtemelen İzmir'de hiçbir kötü anım olmadığından kendimi özgür ve hafif hissediyorum.
Kentin bendeki kıymetini çok güzel ifade edecek bir fotoğraf var aslında ve onu bulup göstermek isterim.
1982 Senesi. Annem, babam ve kardeşimle Karaköy'den kalkan vapura biniyoruz. O günü ve geceyi vapurda geçireceğiz. Sabah İzmir'de olacağız.
İki kardeş babamın bizim için seçtiği lacivert beyaz şort takımlarımızı gitmişiz. Çok mutluyuz. O filikadan diğerine atlayıp oyun oynuyoruz. Fotoğrafı babam çekmiş. Oyunun ortasında saç baş darma duman neşeyle bakıyoruz kameraya.
Bu bizim ailece gerçekleştirdiğimiz mutlu ve sağlıklı son yolculuğumuz.
İzmir'e indigimiz gün Efes Otel'e gidiyoruz. Bazen de Anba Otel'e. O gün İzmir günü oluy Babamın arkadaşı Fikret Amca ve Gülay Teyzeyi göreceğiz. Deniz Restaurant'da yemek yeriz belki? Fuar gezilecek. Hayvanat bahçesindeki timsaha bakacağız.
Çok mutluyuz. Vapurda kaldığımız odadan, İzmir'in ılık havasına herşey mükemmel!
İzmir için tüm anılarım buna benzer şeyler. Hep hafif, her daim ılık ve sakin.
Biraz buralarda yaşayabilirim. Neden olmasın ki? Kime ne? Hele iş bulursam, of! Kesin geliyorum.
Kim istemez ki mahallede pişi satan bir dükkan? Üç dakikada körfez manzarası? Kemeralti'nda zaman yolculuğu?
Ya nergisler? Ah o uçsuz bucaksız nergis tarlalarinin kokusu...
Yarın İstanbul'a donuyorum. Kismetse haftaya tekrar İzmir. Ne mutlu ki dizimin ağrısı daha hafif.
Bugün P.tesi benim uğurlu günüm. Dilerim hepimize iyi gelsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder