Aynı anda aynı şeye maruz kalan iki kişiden birinin hiçbir şey olmamış gibi günlük hayatına devam edebildiğini, ama diğerinin travma sonrası stres bozuklukları göstererek en basit uyariciyla bile tetiklendigini biliyor musunuz? Hiç duydunuz mu?
TSSB* insanın hayatını yok edebilecek kadar güçlü bir sorun. Öyle birşey ki artik hayatınızın kontrolü travmanizin elinde! Tedavisi deseniz oldukça deneysel ve meşakkatli bir süreç. İlk kez Vietnam gazilerinin savaş sonrası yaşadıklarından yola çıkarak ele alınan konu, tabii Freud ve arkadaşlarının histeri calismalarini saymıyoruz, zamanla şiddet mağdurlarının da işin icine katılmasıyla iyiden iyiye dikkate alinmaya başlamış. Ne yazık ki beden çok ilginç bir kayıt mekanizması, hem tam ve bütün olarak tek merkeze bağlı, hem de her hücre başlı başına bir cumhuriyet!
Velhasıl içinden geçmekte olduğumuz dönemin de toplumda hatırı sayılır travmalara neden olduğu çok açık. Ve herkes aynı tepkiyi vermiyor elbette. Hiç etkilenmeden, daha doğrusu etkilenmediğini dair kendini ikna ederek hayatının bu yonetemedigi bölümünü reddedip devam edenler de var, paralize olup en basit günlük işlerini dahi yapmakta zorlananlar da ..
Farkında mısınız etrafımızda alkol, uyuşturucu ve antidepresan kullanmayan kimse kalmadı! En masumumuz anridepresanla devam edebiliyor. Hepsini reddedenler ise şiddet eğilimli, kaba saba tavirlariyla çevrelerine kan kusturuyorlar. İnzivaya çekilen, insansizlasan, umutsuzca izleyenler de mevcut. Galiba ben bu gruba dahilim;antidepresan alıp, kenarda duranlardanim.
Kendi durunca zaman da duracak zannedenler kulünün asil üyesi!
Bu bitmeyecekmis gibi duran, her gün, gün içinde birkaç kez felaket haberlerine boğulan dünyada siz nasıl başa çıkıyorsunuz günlük travmalarinizla? Bütün o tetiklenmeleri nasıl karşılıyor bedeniniz? Ruhunuz?
Ben çok yorgunum. Yolumu, izini, varlık sebebimi kaybediyorum bazen.... Ve henüz günlerden Salı
Öperim yanaklarinizdan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder