Uçak bekliyoruz. Söylemiştim, bir daha fakirlerle otobüse binmem demiştim. Uçağın da eski sakinliği yok ama hiç değilse bı saatte cilemiz bitiyor.
İzmir çok keyifliydi bugün. Hiç dönmek istemedim. İçimden bir ses "kal be!" dedi aslında ya, şimdilik dönmem gerekiyor.
Küçük bir şehir İzmir. Her gidişinde bir yerini öğreniyor insan. Ufacık bir lokantasini, parkını, bahçesini, pastanesini... Demiştim size galiba, pişi satan dukkanlar var mahallelerde!
Neyse, az uyudum üç gundur. Eve gideyim, uzun uzun yazarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder