Sabah erken saat uçuşlarını seviyorum. Tek sıkıntım bazen gece iyi uyuyamamak. Olsun. Yarın gece evindeyim nasil olsa, önemi yok.
Dünya karıştı. Fillerin tepismesinden payımıza düşeni bilmeden geçiyor günler. İnsanlar yiyecek stoklarken ve paralarina para katmanın derdindeyken benim üzüntüm zamanın saklanamiyor oluşu. Ben gelecekte yaşamak üzere iki yılı donduruyorum diyemiyoruz. Bu noktada anlamı nedir maddi birikimin? Rahat bir yaşlılık? Ne için? İyi bir hastane için mi? Veya özel bir bakıcı? İyi bir yatak?
O yaşa gelince her yatak, her söz, her yemek batacak eğer yalnız ve mutsuzsak. Ama eğer seviliyor ve seviyorsak mutlaka bize bakım veren birileri olacaktir etrafımızda.
Yani insanlık hala yanlış yatırım peşinde.
Ben kendi adıma hayal ettiğim yaşama geçişi zora koştum diye dertleniyorum. Gerisi hikaye.
Bana İzmir maceramda şans dileyin olur mu? Yol artık yoruyor beni, durmak ve kendi rutinimde kalmak tek arzum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder