Elbette hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçmiyor. Daha neler!? Burası orası diil.
Ama okuduğum kitap yüzünden bir tür yapboz tamamlıyor zihnim.
Güçlü Kadını Serbest Bırakın.
Latin Dünyasi'nin Hristiyanlık inancı üzerinden birlik olmayı, birlik olurken en zorlu aşamanın dahil olduğun butundeki yerini, özünü, gücünü kavramak olduğunu anlatiyor. Meryem Ana üzerinden Ana Tanrıça Kultunu, Ana Tanrıça veya Kutsal Anne/hanımefendi, ona ne demek istersen o, sevgi dilinin nelere kadir olduğunu tek tek kendi yaşamindan örneklerle hikaye ediyor Clarissa.
Bir yandan kitabı okuyorum, öte taraftan Ferzan Özpetek'in Kutsal Yürek geliyor aklıma. Ne filmdi ama! Ve tabii Hermetik felsefenin, tasavvufun ve Anadolu'nun ve elbette Mezopotamya'nin, hatta İskandinav kültürünün ortaya koyduğu kadın figürlerini düşünüyorum. Aztek? Maya?
Erkeklerin Tanrıyı "erkek" ilan etmelerini ve bütün bu güçlü kudretli kadınlardan it gibi korkmalarini da anlayisla karşılıyorum🤣😂
Açıkçası ben bile istemezdim savaşmaya karar vermis bir Elvan'la, Ayşe veya Fatma'lyla karşı karşıya kalmayı!
Bu kitap gibi inancının köklerini kurcalayan ve inanca bir insanın samimi şüpheciliğiyle yaklaşan çalışmaları çok seviyorum. Zira her birimiz kendi köşemizde ezeli ve ebedi olanın özlemini çekerken, içimizde ve dışarıda arkeolojik kazılar yürütmez, kendimizi anlamlı bir bütünün parçası kılabilmek için veri toplamaktan vazgeçersek nedir ki hayat? Nasıl anlamlı kılınır? Nasıl yaşanır?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder