Ferzan Özpetek filmlerini severim ben, anlatılan hikayeler hep içime dokunur. Hayatın içinden, sıradışı aşk masalları. En beğendiğim filmlerinden biride kuşkusuz Kutsal Yürek'tir.
Madde dünyasından mana dünyasına geçen bir kadını anlatır. İnsanı uzun uzun düşündüren bir filmdir bence. Sahiden gerekli midir o kadar sert bir kırılma? Bence değil. İnsan bu gezegenin nimetleriyle barışık olmalı. Bunda bir sıkıntı yok, asıl konu tek beslenme kaynağı olarak maddeyi görmemeli. Sorun burada başlıyor. Yoksa hiçbirimizden beklenenin dervişlik olduğunu düşünmüyorum.
Hayat kısa. Şaka değil, sahiden kısa. Bu bedenlenmenin anlamını aramak, varlığı anlamlandırmak önemli. Boşuna gelmedik buraya, bir amacımız, vazifemiz var. Bu görevlerin başında kaynağın bir tek olduğunu samimiyetle hatırlamak var. Tüm ibadet önerileri insanı uyandırmak içindir. Yoksa sözü edilen yaratıcının bizim ona ithafen yaptığımız hiçbir şeye ihtiyacı olduğunu düşünmüyorum. Tüm dualar, ritüeller kendimizi, özümüzü hatırlamamız için tavsiyedir.
Kendi adıma bugün 12.00-13.00 aralığını sakince duygularımla, düşüncelerimle kalmaya, asıl arzum nedir ona dikkatimi vermeye ayıracağım. İlginizi çekerse buyrun birlikte yapalım:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder