Günaydın,
Tam mevsim dönerken uzun yıllardır olmayan bir şey oldu bana, sırtım, belim hassaslaştı. Ha tutuldu, ha tutulacak. Tek hatamı bekliyor pusuda, hissediyorum.
Yüz kere anlatmış olabilirim. İlk kez Londra'ya giderken olmuştu. On gün kala yere yapıştım! Sonra Naci beni bok gibi bırakıp kaçtığında. Yine haftalarca kıvranmıştım.
Peki şimdi ne oluyor?
Korkuyorum muhtemelen. Hayata ve getireceklerine güvenmekten it gibi korkuyorum. Günle akmakta, problemleri sırayla çözmeye alışmakta zorlanıyorum. Vücudumun bütün bu öğrenilmiş çaresizliğe tepki göstermesi, ezbere bağlamak istemesi çok normal.
Kargom ağır benim. Bir kısmı seçmediklerimden, büyük bir bölümü de güle oynaya kuyruğuma bağladıklarımdan.
Kalbimin kuyruğu olduğundan bahsetmiş miydim?
Peki ya eski Elvan olmadığından?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder