Günaydın!
Benim sebepsiz alçalıp yükselmelerime alıştığınizi varsayarak unlemimi koydum.
Sözde firtina var bugün, ama hava hiç öyle kokmuyor. Hafif serin ruzgar ve pamuk yiginini anımsatan bulutlar var şimdilik.
Kahvemi alip pijamalarimla sahile indim. Yalnız mı? Hayiirr. Hemen tatlı bir kız geldi yanıma. Hem de daha evden cikarken. Mama verdim, yemedi. Benimle yürüdü. Kıyıda mavinin guzelligini izledik beraber. Ben kahvemi içtim, o uyukladi.
Sonra eve döndük, ona bıraktığım mama bitmişti, birileri yemis.Afiyet olsun. Yeniden verdim, bu defa yedi. Suyunu da içti. Biraz oturup beni seyretti. Hani yedi gitti olmasın der gibi. Sonra yoluna devam etti.
Sabah erken kalkmayı, günün insansiz saatlerini, benim henüz sosyal bir canlı olmaya zorlanmadigim dakikaları cok seviyorum. En canımı sıkan şey gözünü benimle açan ev ahalisidir. Belki de o yüzden hep erken uyandım, sabahı, gerçek ben olma halini unutmamak için.
Biraz da babamin kızı olma arzumdur sabah saatlerine tutunusum. O da erken kalkıp denize koşan bir varlikti. İkimiz için sabah sever siskolar demek geldi içimden🤣😂
Bugün havanın azıcık daha ısınmasını bekliyorum yüzmek için. Sakin merak etmeyin bol bol suda kalıyorum. Adeta kendimi suya basmis gibiyim. İstiyorum ki tuzlu su bana ait olmayanı alsın, alsın götürsün uzaklara.
PROPONTİS, ilk yelken açtığım iç deniz, ilk gece seyrin, ilk tekne transferim, ilk ve son defa kıyıda bekleyenim... Güzel şu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder