Güçlü ya da haklı olmak istemiyorum. Sadece şu tam önümdeki ceviz ağacı gibi rüzgarla savrulmak, gerekirse kırılmak ama bütün bunlar için kaygıyla içimi kemirmemek istiyorum!
Eskisi kadar hayat dolu değilim. Masalsı neşem, sonsuz hayal gücüm testinin dibinde. Çoktan sonlandırılması gereken yolculukta benzini bitmiş, yokuş aşağı giden bir araba gibiyim. Uzun zamandır yaşamıyorum. Kimse farkında değil ama ben hayatta değilim. Ruhumu, zihnimi ve bedenimi hizalayamıyorum. Sonu gelmez beklentiler silsilesine cevap veren, iş gördüğümden gömmeye tenezzül etmedikleri biriyim.
Durup durup hata yaptığım, öte yana savrulduğum anı bulmaya çalışıyorum. Öyle fazla ki, hatasız an yok sanki! Varoluşum hata!
Bir daha mutsuzken içmeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder