Her şey aniden başladı. Bir kedi, bir kadın, pencerenin dışında bahara durmuş ıhlamur ve orta kalite bir fincan kahve. Aralarındaki birlik dışında tutunacak birşeyleri kalmamış, boşlukta sallanıyorlardı. Onlara baktım, baktım. Tanıdık ve tanıyamadık özelliklerine dikkat kesildim. Kediyi bir çocuğun düşleriyle boya fıçısına daldırıp, bahçeyi sarıya boyadım. Kahveyi İngiltere'den aldığım fincana döktüm. Kadının saçlarından nefis bir günbatımı koydum gökyüzüne. Ihlamura dokunmadım. O zaten hep tamamdı.
Eksiklenmek insan işiydi.
Ağacı bilge saydığımızdan ayrı bir yere koymuştuk, ayırdığımızdan değil. Sıcak renkler seçmiştim hayal hayatımıza. Serçelerin yavrulama zamanıydı. Onların cıvıltısıyla doluyordu sabahlar.
Bir kedi, bir kadın ve bir fincan kahve oldu kutsal birliğimiz, birden bilebildiğimiz, şimdilik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder