Rüyamda eski sevgilimi gördüm, Harun'u. Yüzü hiç gülmüyordu. Uzaktık. Sonra bir yük asansöründeydim. Yukarı çıkıyorduk çıkmasına ama dev moloz torbaları vardı tepemizde sallanan. Bir bedeli vardı sanki yükselmenin. Sonra parlak bir elbise ile okula gitmiştim, o gün doğumgünümdü. Fazla parlaktım gündüz için. Hatta kıpkırmızı ojelerim vardı... Falan filan.
Eskiyi özlerim ben bazen. Öyle geri dönsün, yinelenesin veya bir daha yaşansın diye de değil. Özlerim işte, öylesine. Evleri, kokuları, insanlarla yaşadığım duyguları..
Bu fincan da eskilerden, kayınvalidem vermişti. Bütün takımı al götür dediğinde istemedim. Sadece bir tane almıştım, sabah kahvemi içmek için. Dün yıllar sonra bu çok sevdiğim fincanla birlikte onun vermeyi seven hallerini anımsadım. Belki de o yüzden geçmişe gitti bilinç altım?
Çünkü Harun'un annesi çok hasta... Fincan ve eskide kalan bir anne ile diğerini birbirine yapıştırmış olmalıyım içerideki puzzle da.
Velhasıl insanım işte, oluyor böyle şeyler:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder